اختر القاريء
فارسى
سوره قلم - تعداد آیات 52
ن ۚ وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ ( 1 ) 
ن، سوگند به قلم و آنچه مینویسند،
مَا أَنتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ ( 2 )
که به نعمت پروردگارت تو مجنون نیستی،
وَإِنَّ لَكَ لَأَجْرًا غَيْرَ مَمْنُونٍ ( 3 )
و برای تو پاداشی عظیم و همیشگی است!
وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ ( 4 )
و تو اخلاق عظیم و برجسته‌ای داری!
فَسَتُبْصِرُ وَيُبْصِرُونَ ( 5 )
و بزودی تو می‌بینی و آنان نیز می‌بینند،
بِأَييِّكُمُ الْمَفْتُونُ ( 6 )
که کدام یک از شما مجنونند!
إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ ( 7 )
پروردگارت بهتر از هر کس می‌داند چه کسی از راه او گمراه شده، و هدایت‌یافتگان را نیز بهتر می‌شناسد!
فَلَا تُطِعِ الْمُكَذِّبِينَ ( 8 )
حال که چنین است از تکذیب‌کنندگان اطاعت مکن!
وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ ( 9 )
آنها دوست دارند نرمش نشان دهی تا آنها (هم) نرمش نشان دهند (نرمشی توأم با انحراف از مسیر حق)!
وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَّهِينٍ ( 10 )
و از کسی که بسیار سوگند یاد می‌کند و پست است اطاعت مکن،
هَمَّازٍ مَّشَّاءٍ بِنَمِيمٍ ( 11 )
کسی که بسیار عیبجوست و به سخن چینی آمد و شد می‌کند،
مَّنَّاعٍ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ ( 12 )
و بسیار مانع کار خیر، و متجاوز و گناهکار است؛
عُتُلٍّ بَعْدَ ذَٰلِكَ زَنِيمٍ ( 13 )
علاوه بر اینها کینه توز و پرخور و خشن و بدنام است!
أَن كَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِينَ ( 14 )
مبادا بخاطر اینکه صاحب مال و فرزندان فراوان است (از او پیروی کنی)!
إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ ( 15 )
هنگامی که آیات ما بر او خوانده می‌شود می‌گوید: «اینها افسانه‌های خرافی پیشینیان است!»
سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ ( 16 )
(ولی) ما بزودی بر بینی او علامت و داغ ننگ می‌نهیم!
إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ كَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِينَ ( 17 )
ما آنها را آزمودیم، همان گونه که «صاحبان باغ» را آزمایش کردیم، هنگامی که سوگند یاد کردند که میوه‌های باغ را صبحگاهان (دور از چشم مستمندان) بچینند.
وَلَا يَسْتَثْنُونَ ( 18 )
و هیچ از آن استثنا نکنند؛
فَطَافَ عَلَيْهَا طَائِفٌ مِّن رَّبِّكَ وَهُمْ نَائِمُونَ ( 19 )
امّا عذابی فراگیر (شب هنگام) بر (تمام) باغ آنها فرود آمد در حالی که همه در خواب بودند،
فَأَصْبَحَتْ كَالصَّرِيمِ ( 20 )
و آن باغ سرسبز همچون شب سیاه و ظلمانی شد!
فَتَنَادَوْا مُصْبِحِينَ ( 21 )
صبحگاهان یکدیگر را صدا زدند،
أَنِ اغْدُوا عَلَىٰ حَرْثِكُمْ إِن كُنتُمْ صَارِمِينَ ( 22 )
که بسوی کشتزار و باغ خود حرکت کنید اگر قصد چیدن میوه‌ها را دارید!
فَانطَلَقُوا وَهُمْ يَتَخَافَتُونَ ( 23 )
آنها حرکت کردند در حالی که آهسته با هم می‌گفتند:»
أَن لَّا يَدْخُلَنَّهَا الْيَوْمَ عَلَيْكُم مِّسْكِينٌ ( 24 )
«مواظب باشید امروز حتی یک فقیر وارد بر شما نشود!»
وَغَدَوْا عَلَىٰ حَرْدٍ قَادِرِينَ ( 25 )
(آری) آنها صبحگاهان تصمیم داشتند که با قدرت از مستمندان جلوگیری کنند.
فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ ( 26 )
هنگامی که (وارد باغ شدند و) آن را دیدند گفتند: «حقّاً» ما گمراهیم!
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ( 27 )
(آری، همه چیز از دست ما رفته) بلکه ما محرومیم!»
قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ ( 28 )
یکی از آنها که از همه عاقلتر بود گفت: «آیا به شما نگفتم چرا تسبیح خدا نمی‌گویید؟!
قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ( 29 )
گفتند: «منزّه است پروردگار ما، مسلّماً ما ظالم بودیم!»
فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَلَاوَمُونَ ( 30 )
سپس رو به یکدیگر کرده به ملامت هم پرداختند،
قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا طَاغِينَ ( 31 )
(و فریادشان بلند شد) گفتند: «وای بر ما که طغیانگر بودیم!
عَسَىٰ رَبُّنَا أَن يُبْدِلَنَا خَيْرًا مِّنْهَا إِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا رَاغِبُونَ ( 32 )
امیدواریم پروردگارمان (ما را ببخشد و) بهتر از آن به جای آن به ما بدهد، چرا که ما به او علاقه‌مندیم!»
كَذَٰلِكَ الْعَذَابُ ۖ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ ۚ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ ( 33 )
این گونه است عذاب (خداوند در دنیا)، و عذاب آخرت از آن هم بزرگتر است اگر می‌دانستند!
إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ ( 34 )
مسلّماً برای پرهیزگاران نزد پروردگارشان باغهای پر نعمت بهشت است!
أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِينَ كَالْمُجْرِمِينَ ( 35 )
آیا مؤمنان را همچون مجرمان قرار می‌دهیم؟!
مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ ( 36 )
شما را چه می‌شود؟! چگونه داوری می‌کنید؟!
أَمْ لَكُمْ كِتَابٌ فِيهِ تَدْرُسُونَ ( 37 )
آیا کتابی دارید که از آن درس می‌خوانید...
إِنَّ لَكُمْ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ ( 38 )
که آنچه را شما انتخاب می‌کنید از آن شماست؟!
أَمْ لَكُمْ أَيْمَانٌ عَلَيْنَا بَالِغَةٌ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ ۙ إِنَّ لَكُمْ لَمَا تَحْكُمُونَ ( 39 )
یا اینکه عهد و پیمان مؤکّد و مستمرّی تا روز قیامت بر ما دارید که هر چه را حکم کنید برای شما باشد؟!
سَلْهُمْ أَيُّهُم بِذَٰلِكَ زَعِيمٌ ( 40 )
از آنها بپرس کدام یک از آنان چنین چیزی را تضمین می‌کند؟!
أَمْ لَهُمْ شُرَكَاءُ فَلْيَأْتُوا بِشُرَكَائِهِمْ إِن كَانُوا صَادِقِينَ ( 41 )
یا اینکه معبودانی دارند که آنها را شریک خدا قرار داده‌اند (و برای آنان شفاعت می‌کنند)؟! اگر راست می‌گویند معبودان خود را بیاورند!
يَوْمَ يُكْشَفُ عَن سَاقٍ وَيُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ ( 42 )
(به خاطر بیاورید) روزی را که ساق پاها (از وحشت) برهنه می‌گردد و دعوت به سجود می‌شوند، امّا نمی‌توانند (سجود کنند).
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۖ وَقَدْ كَانُوا يُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ ( 43 )
این در حالی است که چشمهایشان (از شدّت شرمساری) به زیر افتاده، و ذلّت و خواری وجودشان را فراگرفته؛ آنها پیش از این دعوت به سجود می‌شدند در حالی که سالم بودند (ولی امروز دیگر توانایی آن را ندارند)!
فَذَرْنِي وَمَن يُكَذِّبُ بِهَٰذَا الْحَدِيثِ ۖ سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ ( 44 )
اکنون مرا با آنها که این سخن را تکذیب می‌کنند واگذار! ما آنان را از آنجا که نمی‌دانند به تدریج به سوی عذاب پیش می‌بریم.
وَأُمْلِي لَهُمْ ۚ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ ( 45 )
و به آنها مهلت (بازگشت) می‌دهم؛ چرا که نقشه‌های من محکم و دقیق است!
أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُم مِّن مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُونَ ( 46 )
یا اینکه تو از آنها مُزدی می‌طلبی که پرداختش برای آنها سنگین است؟!
أَمْ عِندَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ ( 47 )
یا اسرار غیب نزد آنهاست و آن را مینویسند (و به یکدیگر می‌دهند)؟!
فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُن كَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَىٰ وَهُوَ مَكْظُومٌ ( 48 )
اکنون که چنین است صبر کن و منتظر فرمان پروردگارت باش، و مانند صاحب ماهی [= یونس] مباش (که در تقاضای مجازات قومش عجله کرد و گرفتار مجازات ترک اولی شد) در آن زمان که با نهایت اندوه خدا را خواند.
لَّوْلَا أَن تَدَارَكَهُ نِعْمَةٌ مِّن رَّبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ مَذْمُومٌ ( 49 )
و اگر رحمت خدا به یاریش نیامده بود، (از شکم ماهی) بیرون افکنده می‌شد در حالی که نکوهیده بود!
فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِينَ ( 50 )
ولی پروردگارش او را برگزید و از صالحان قرار داد!
وَإِن يَكَادُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ ( 51 )
نزدیک است کافران هنگامی که آیات قرآن را می‌شنوند با چشم‌زخم خود تو را از بین ببرند، و می‌گویند: «او دیوانه است!»
وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ ( 52 )
در حالی که این (قرآن) جز مایه بیداری برای جهانیان نیست!
كتب عشوائيه
- توبه کنندگان - داستان توبه تعدادی از بانوان عصر حاضردر اين رساله ي كوچك سرگذشت چند زن معاصر را مي‌خوانيد كه غرق در درياي معصيت و شهوت بوده اند، سپس به ياري پروردگار، سوار بركشتي توبه و استغفار گشته وخود را به ساحل نجات رسانيده‌اند را می خوانید
نویسنده : محمد بن عبد العزيز المسند
مترجم : عبدالله ریگی احمدی
ناشر : سایت عقیده http://www.aqeedeh.com
المصدر : http://www.islamhouse.com/p/264564
تحميل :
- عقيده هر مسلمان-
نویسنده : محمد جميل زينو
مترجم : اسحاق بن عبدالله دبيرى العوضى
ناشر : المكتب التعاوني للدعوة وتوعية الجاليات بحي الربوة بمدينة الرياض
المصدر : http://www.islamhouse.com/p/649
تحميل :
- درسی از ولایتاکنون اگر کسي بخواهد خرافات و تيرگي آنرا با هزاران دليل برطرف سازد امکان ندارد، زيرا خلافات و موهوماتي که در اسلام آورده شده موجب دکّانهاي پردرآمد شده و هر دکّاني هزاران متولّي دارد که اسلام را عوض کرده‌اند. بلکه بقول علي رضي الله عنه اسلام را مانند پوستين وارونه پوشانيده‌اند
نویسنده : آیت الله العظمی سید ابوالفضل ابن الرضا برقعی قمی تهرانی
ناشر : سایت عقیده http://www.aqeedeh.com
المصدر : http://www.islamhouse.com/p/287363
تحميل :
- معتقدات اهل اسلاماسلام يعنى: اينکه به توحيد معتقد باشيم و تسليم خدا شويم، اوامر او را انجام دهيم و از منهيات او اجتناب ورزيم، از شرک نسبت به پروردگار پرهيز نموده و از شرک و مشرکان برائت جوييم
نویسنده : اسحاق بن عبدالله دبيرى العوضى
المصدر : http://www.islamhouse.com/p/52384
تحميل :
- راهکارهای شريعت برای پيشگيری و شفاشکی در این نیست که دعای دعاگوی مخلص برای مریض نافع است، و خداوند بدان وسیله مردم را بهره‌مند می‌سازد، و این مرتبه اخلاص است که اهمیت کار هر دعاگو را مشخص می‌کند، و معیار درست سنجش قدرت دعاست، زیرا دعاگوی مخلص هنگام مداوای مریض تمام هم و غم خود را برای علاج مریض با توجه به سوی خدا و گریه و زاری در درگاه او، به کار می‌گیرد
نویسنده : عبد الله بن محمد السدحان
مترجم : اسحاق بن عبدالله دبيرى العوضى
ناشر : سایت عقیده http://www.aqeedeh.com
المصدر : http://www.islamhouse.com/p/2191
تحميل :
